Reageer
Red Band
Sabine Ticheloven
vertelde op 9 april 2020
Wat er zich precies heeft afgespeeld is onduidelijk. Feit is wel dat de adjunct-directeur van snoepfabriek De Faam uit Breda in 1928 zijn biezen pakt. En 25 kilometer verderop in Roosendaal zijn eigen snoepfabriek begint, Red Band. Een deel van het personeel van De Faam gaat met hem mee.
Door crisis geen exportbedrijf
Teun Overwater, adjunct directeur van De Faam in Breda, neemt in 1928 ontslag. Waarschijnlijk omdat hij het niet eens is met het (export) beleid. Samen met Peter Simons (bedrijfsleider De Faam) en Charles Hirschmann (een rijke kennis) begint hij een eigen snoepfabriek in Roosendaal. Handje contantje kopen ze voor 45.000 gulden een leegstaande luciferfabriek aan de Spoorstraat, inclusief huizen, erven, tuinen, bouwterreinen en gras- en bouwland. Met een totale oppervlakte van zo’n twee voetbalvelden.
Red Band, met als logo een rode band met een strik, wil zich voornamelijk op de Engelse markt richten. ‘Rood Band Suikerwerken’ is daarom beter bekend als ‘N.V. Red Band Confectionary Works’. Tien dagen na de aankoop van de fabriek staan de machines al gereed. Samen met 25 man personeel (van De Faam) beginnen ze met het produceren van snoep. De arbeiders komen op de fiets vanuit Breda naar Roosendaal, directeur Teun Overwater heeft een auto met chauffeur.
Al snel krijgen ze te maken met de financiële crisis na de beursval van 1929. In reactie hierop neemt de Nederlandse regering maatregelen waardoor exporteren moeilijk wordt. Van de export naar Engeland komt dan ook weinig terecht. Overwater ziet op de binnenlandse markt wel kansen voor een kwalitatief hoogwaardig snoepje tegen een schappelijke prijs. Met uitgebreide reclamecampagnes verovert Red Band met zijn drop, pepermunt, toffees, kauwgom en toverballen al snel een plaats op de markt, ondanks de concurrentie van Van Melle en De Faam. In het eerste jaar groeit het personeel al van 25 naar 100 mensen, allen afkomstig van De Faam.
Foto: E.A. de Rooij (coll. West-Brabants Archief)
Red Band blikje (foto: Alf van Beem. Bron: Wikimedia)
Uitbreidingen
In 1935 is het tijd voor de eerste fabrieksuitbreiding. En bouwen ze rondom het fabrieksterrein woningen voor werknemers. Door het geld te investeren in stenen is het bedrijf minder gevoelig voor economische schommelingen. Overwater laat meteen ook naast de fabriek een tennisbaan aanleggen, voor hemzelf en een kleine groep intimi. Zijn medewerkers en andere inwoners van Roosendaal kunnen voor hun sportieve activiteiten terecht op het Red Band- Sportpark aan de Buijenstraat, dat hij enkele jaren later realiseert.
In 1938 is driekwart van het snoep dat ze maken bestemd voor de Nederlandse markt. In het Belgische Turnhout openen ze een drop- en suikerwerkfabriek. Het snoep dat ze hier maken is afgestemd op de smaak van het Belgische publiek.
De fabriek in Roosendaal groeit snel en diverse uitbreidingen volgen. Op de werkvloer heerst een familiaire, amicale sfeer. De directeur is vaak in de fabriek te zien en benaderbaar voor zijn werknemers.
Na de oorlog wordt de deels uitgebrande fabriek snel herbouwd. De consument krijgt in de jaren vijftig steeds meer te besteden en gaat ook meer snoepen. Red Band lanceert diverse reclamecampagnes voor o.a. Stophoest en Topdrop. In 1955 produceren ze acht soorten snoep: medicinale drop, drop, pepermunt en stophoest, kauwgom, dragees, schuim en gom, toffees en drups (zuurtjes). Er werken dan circa 350 mensen.
Foto: M. Minderhoud. Bron: Wikimedia, CC BY-SA 3.0
Nieuwe eigenaren
Als in 1957 Overwater overlijdt nemen zijn twee zoons, Coen en Cees, de directie over. Zij zetten het bedrijf voort in de lijn van hun vader. Red Band blijft groeien, mede door overnames zoals in 1965 de Venco-dropfabriek (die wel als zelfstandig bedrijf blijft bestaan) en later Nubilo uit Naarden.
In 1977 gaan Red Band en Venco samen in de Verenigde Drop Fabrieken (VDF). Halverwege de jaren tachtig wil niemand uit de derde generatie Overwater Red Band overnemen. Cees en Coen moeten op zoek naar een alternatief. Plannen om met snoepfabrikant Van Melle in zee te gaan lopen op niets uit en uiteindelijk verkopen ze de VDF aan de CSM (Centrale Suiker Maatschappij). De naam VDF wordt veranderd in Red Band Venco bv, maar verder blijft alles bij het oude. De productie in Roosendaal gaat gewoon door.
Sinds 2015 is Red Band in handen van Cloetta. De fabriek aan de Spoorstraat is nog in gebruik, er werken zo’n 100 mensen. In de volksmond heet de fabriek nog steeds Red Band. Van die bekende reclame, ‘Red Band – als je voor pret bent’.